öyle bir kere görmekle
olmaz deme
dinle, tanırsın belki
istersin sen de
okusan sadece
duyar mısın
şanssa eğer bunun adı
ya da bir lütuf
her ne ise işte
bir tahammül belki
fazla mı
gereksiz mi
olmaz mı
duymaz mısın
bazen işler yolunda gider. bazen işler yolunda gitmez. bazen de işlerin ne olduğu ve nasıl gittiği bilinmez. büyük sayılabilecek bir şehirde uzun bir süredir yaşıyorum. şehrin büyüklüğü ya da bir takım bilinmeyen değişkenler işlerin ne olduğu ve nasıl gittiği konusunda kafamı karıştırıyor. daha önce hiç olmadığı kadar farklılık gözlemleyebiliyorum. yine bu şehirde. bir semte gidiyorum mesela. işlerim acayip derecede önemli gözüküyor gözüme. sonra öylesine bir sokağa adım atıyorum. var olan değersizliğe ben bile hayret ediyorum. sokağın ortasında duruyorum. ben ne yapıyorum? işim ne? nasıl gidiyor? işte bunların hiçbirini bilmiyorum. benim ruhum büyük bir şehir. semtler arasında çok dolaşıyorum. çok fazla çıkmaz sokak barındırıyorum. adımlaması zor bir şehir. en sevmediğimden.
şimdi bazı insanlar düşün. bir semte girer. ve der ki. işte benim yaşayacağım yer. benim çocuklarım bu sokaklarda büyüyecek. en sevdiğim arkadaşlarımı akşam yemeklerine davet edeceğim mesela. işte şu köşedeki market. iki sokak ötede. onları oradan alırım mesela. fazla yormam. Küçükten de bir balkonumuz olsun. Rakı içmeye. Muhabbete. sanıyorum. o semtte içilen sigara daha lezzetli. bebek ağlamaları daha katlanılabilir olacak. sanıyorum. bak sadece bir zanda bulunabiliyorum. işte o kadar. şimdi bu semtini bulan insanlar var ya bu insanlar. bir kere varlar. çoğullar yani. öyle tek tük değil. bu semtte bir evleri var. evlerinin merdivenleri var mesela. her akşam işten gelince çıkmak için. komşuları var. kütüphaneleri var evlerinde. menekşeleri olsun biraz da . kütüphanelerinde. kütüphane bak. kitap filan hani. sonra bu evde uyumak var. bazı geceler hayal kurmaktan. uyuyamamak var. gözyaşı da var. ama sadece mutluluktan olsun. duvarları filan kirlenmesin hiç. çocuk var tabii bir de. haliyle. anneler gelecek. torun sevmeye. babalar misafir edilecek. gurur duyulacak. böyle bir ev işte. belli olacak da ne olacak.
şimdi bu bazı insanlar işte. şanslılar bir kere. fazlasıyla hem de. bir kere ait olma duygusu. bunu yaşayacak bu bir takım insanlar. ve haberleri olmayacak. Ki. geriye kalan insanlar var. onlar da çoğul. sokaklarda adımlıyor. ama bu duygudan yoksunlar. yok yani. hiç olmamış belki. olmuşsa da yok artık. yine de herkesin kendini ait hissedebileceği bir yer var. olmalı. biliyorum. yine bu şanslı bir takım insanlar. bu yerler ile karşılaşmış olacaklar. şans işte. tam da bu karşılaşma noktasında.
şanssız bazı insanlar. önce ait hissedecekleri bir ruh ile mi yoksa bir semt ile mi karşılaşırlar. bilinmez. tahmin edilir. o da bir ihtimal. ancak hangisi önce olursa olsun diğerini etkiler. o ayrı. bir ihtimal daha var. ikisinin de aynı anda karşıya çıkması. işte üçü de aynı anda aynı yerde olacak. filan. bir semt, bir şanssız insan ve bir ruh. bundan tek tük ama. öyle çok değiller yani.
sonuç olarak bazı ruhlar semtlere ihtiyaç duyuyor. bazı semtler. ruhları bekliyor. olduğu yerde. ruhlar oldukları yerde. semtler yetersiz. yerine göre. semtler çok uzak. ruhlar gereğinden fazla yakın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder